21 aug 2015

Hallo beste lezers,

Jullie zijn natuurlijk allemaal benieuwd naar hoe het met mij gaat! First things first: waar ben ik op het moment? Bali (kuta). Ben ik nog helemaal gezond? Ja! Is alles gegaan zoals gepland? Ja, zo ongeveer wel! Misschien zelfs beter!

Deze middag heb ik zojuist voor het eerst eventjes alleen een wandelingetje gemaakt en foto’s gemaakt als een echte toerist. Hier heb ik voorheen nog helemaal geen tijd voor gehad want ik heb een onverwacht druk schema. Ik ben hier nu net een week en ik heb al heel veel gedaan. Ondanks ik alléén op reis ben heb ik me nog geen moment eenzaam gevoeld, ik kan me geen andere plaats voorstellen waar de mensen zo vriendelijk en behulpzaam zijn als Indonesië. Vanaf het moment dat ik in Jakarta landde, opzoek naar het meisje waar ik nu al 3 jaar online mee gechat heb en nu dan eindelijk in het echt ging ontmoeten, heeft iedereen mij overal meegeholpen. Puti ( die me kwam ophalen van het vliegveld) bracht me naar haar huisje waar zij en haar familie woonde. Dit is het gedeelte waar ik te maken kreeg met het arme, overbevolkte deel van Indonesië. En ook het gedeelte waar niet zoveel buitenlandse komen. Wat te merken was aan het feit dat iedereen me nieuwsgierig aankeek of me uitbundig nawees en riep: Bule! Bule! Wat betekend buitenlander. Bij Puti thuis aangekomen waar ik eindelijk de mogelijkheid had om een ‘douch’ te nemen na die lange vlucht. Ik was een klein beetje vergeten dat een douch nemen hier niet zo gaat als in ons fijne Nederland. Ik werd geleid naar een soort van badkamer, zo eentje die je het liefst ontwijkt. Maar ik kon mij er nu niet druk om maken ik nam alles gewoon zoals het kwam. Het bekende gat in de grond als wc, en daarnaast stond een grote stenen badkuip waar je met een bakje water uit kon scheppen om over jezelf heen te gieten. De deur bestond gedeeltelijk uit een kapotte aluminium deur en een handdoek. Dit alles is opzich niet zo erg, het is meer dat hier in Indonesië het woord ‘schoon’ en aanzienlijk andere betekenis heeft dan in Nederland. De muren zijn zwart van de dingen die er op leven en je kunt beter niet in de bekers kijken waar je uit drinkt. Alles is oud, kapot en vies. Toch kon het mij niet schelen, ik wil Indonesië meemaken van alle kanten.
De rest van de dagen in Jakarta waren erg leuk, met Puti klikten het erg goed, een nieuwe vriendin voor het leven. Ook met haar vriendinnen die je ziet op de foto’s was het erg gezellig. De derde nacht heb ik dan ook doorgebracht bij een vriendin van Puti; Dian. Waar ik weer van harte welkom was. Zij spraken wat meer Engels. Haar moeder die zich ontfermde over het feit dat ik nu alléén op weg ging naar Surabaya, belde meteen een vriend op om aan te kondigen dat ik kwam en als ik ergens hulp bij nodig had ik hem kon bellen. Vervolgens maakte ze een groepsApp aan met ‘Nienke Indonesian Team’ waarin ik alles kan vragen wat ik wil weten.
De hulp heb ik echter niet nodig gehad, want overal waar ik kom wordt ik volledig opgevangen totdat alles in orde is.

Ook in Surabaya werd ik opgevangen en meteen naar men hotelkamer gebracht waar ik vier dagen heb doorgebracht. Al ben ik er niet veel geweest, alleen om te slapen ( en dat doe ik hier niet zo veel). Vier dagen werd ik behandeld als een prinses. Veel nieuwe mensen ontmoet en kennis gemaakt met het nachtleven. De eerste keer dat ik naar het winkelcentrum ging kwam ik Yolavia tegen die mij vroeg om model te worden voor haar gown dresses Boutique. De volgende dag werd ik opgehaald bij men hotel voor de eerste shoot. De foto’s vertellen de rest van het verhaal.
Na de shoot nam ze me mee uit eten bij een sushi restaurant en nam ze me mee naar de manicure om vervolgens nieuwe schoenen te kopen voor de volgende shoot. Ik zal haar model zijn voor de gehele tijd dat ik in Indonesië ben. Lucky me!!

Nu zit ik lekker in men appartement in Bali te genieten van alles wat ik al heb meegemaakt en alles wat nog komen gaat. Ik ben vandaag begonnen aan een diving course voor men openwater Padi.
Heel veel zin in! Morgen eerste duik!

Met lieve groeten aan alle familie en vrienden!

Ms. Ningkem (zoals ze dat hier schrijven)