Veel gebeurt afgelopen weken. We zijn een paar dagen naar Yogyakarta geweest en hebben daar de beroemde tempels bezocht; prambanan en borobudur. Mooi om te zien hoe het allemaal gebouwd is en heb weer een aantal prachtige foto's gemaakt.
Ook zoals ik al genoemd heb, zijn we naar goa pindul geweest, waar je op een band door grotten en revieren kon dobberen. Erg relaxed. Ook heb ik de kans om van een 10 meter hoge clif af te springen niet aan me voorbij laten gaan. Ik ben trots op mezelf!

Het weekend daarna was ietje rustiger en zijn we gewoon in Surabaya gebleven voor de verandering. Yolavia had me uitgenodigt voor een fasion festival dus daar ben ik met haar en haar familie heen geweest. De volgende dag ben ik met men duitse vriendin naar de dierentuin geweest. Wat ook een hele ervaring was... Afgezien van het feit dat Surabaya zoo een van de slechtste dierentuin is van deze tijd en al regelmatig in het nieuws is gekomen vanwegen de schandalige omstandigheden waarin zij hun dieren houden. Indonezen vinden het normaal om hun afval overal neer te dumpen ookal zijn er prullenbakken... en zo ook in de dierentuin. De apen spelen met plastic flesjes en snoeppapiertjes. De plaatsen waar de dieren zich kunnen verschuilen worden overdag afgezet zodat de dieren altijd te zien zijn. Veel dieren hebben kale plekken en overgewicht.
Echter de dieren waren niet de hoofdatractie van de dag voor de meeste mensen... want omg ik heb me nog nooit zo beroemt gevoeld! Al snel toen we binnen kwamen vroeg een mevrouw of ze met ons op de foto mocht, wat volgden in een horde mensen die ook die kans niet aan zich voor bij liet gaan! Om de beurt kwamen ze bij ons staan voor een gekke pose, sommige liever met wat afstand andere raken je maar al te graag aan. Als de horde mensen voorbij is krijgen we de kans om onze wandeling voort te zetten. Iedereen kijkt ons aan en doet zijn best oog contact te zoeken om naar ons te glimmlachen en te zwaaien. Als dan eindelijk iemand weer de moed heeft gevonden om ons aan te spreken voor een fototje breekt het weer los. Wel 7 keer hebben we moeten stoppen omdat er hordes mensen foto's wouden maken, inclusief het dierentuin personeel. En ook de politie/ bwaking porbeerde een gesprek met ons aan te gaan. Daarnaast maken veel mensen foto's zonder het te vragen en staan we op de achtergrond van hun selfies. Mensen hielden hun babies omhoog om door ons vast gehouden te mogen worden en soms krijg je er gewoon een in je armen geduwd.
Als er een een beetje engels kan praten en zich voorsteld aan ons denkt iedereen dat ze dat ook moeten doen wat uitloopt op een rij mensen die ons een handje komt geven en zich aan ons voorsteld. De kinderen drukken hun resprect uit door met hun wang onze hand aan te raken. Overspoeld van verbazing en onbegrip hebben we de dierentuin weer verlaten. Dus als je indonesische mensen gaat opzoeken op instagram of facebook wees dan niet verbaast als je ons een aantal keer voorbij ziet komen...